Czarnym kirem przybrane
Gładkie młode lico
płeć jasna, brew jak skrzydło jaskółki
W wieku kwiecie owdowiała
Żałobę nosi
Na turnieju rycerskim
Oczy spuszcza smutne
Niechaj płyną mej pieśni
O miłości słowa
I niosą nadzieję
Na nadejście wiosny
Kiedy służba spełniona
Można myśleć o sercu
To nie grzech szukać szczęścia
Wśród owoców jabłoni
Na turnieju łuczniczym
Pierwiej stają w szranki
Wśród nich rycerz szlachetny, prawy i młody
Strzałę w cel swój wysyła
I nie wie nawet
Że serce ustrzelił
Miłości spragnione
Dnia drugiego rycerze
Zbrojni w błyszczące miecze
Nim w szrankach staną
Idą gdzie piękne damy
Chociaż serce trzepocze
Piękna sięga po wstęgę
I rycerza młodego
W swe kolory zdobi
Gdy dzień trzeci nadchodzi
Pani wolna jest wreszcie
By oddać swe serce
Wedle swego uznania
Jeśli Bogi dadzą
Miłość serca połączy
I ślub będzie kolejny
Pod kwieciem jabłoni
Niechaj płyną mej pieśni
O miłości słowa
I głoszą radośnie
o nadejsciu wiosny
Już spełniona służba
Także w służbie sercu
Węzeł szczęścia połączy
pod kwieciem jabłoni
Zainspirowane historią młodej księżnej wdowy Ingeborgi Von Aeken-Sud i młodego rycerza o szlachetnym sercu i pustej kiesie, który jednak okazał się być księciem. Nie takie rzeczy widziano w Marklandzie!
Tekst i muzyka Barbara Karlik CC-BY-SA