Barbara Karlik

Jestem harfiarką, pieśniopisarką, tancerką i tłumaczką. Gram na wczesnej harfie celtyckiej (irl. cláirseach), która była obecna w Irlandii i Szkocji między X a XIX wiekiem.

W repertuarze mam zarówno utwory dawnych harfiarzy, rekonstruowane w duchu HIP (historically informed performance – wykonania oparte na źródłach historycznych), jak i współczesny folk irlandzki a także własne utwory oparte na legendach, książkach fantasy i sf oraz filk, czyli folklor światów wymyślonych i ludów fandomu.

Dlaczego harfiarka?

Harfistka, harfista to osoba, grająca na harfie klasycznej czyli orkiestrowej, lub na historycznych harfach kontynentalnych.

Harfiarz, harfiarka gra na harfie folkowej – celtyckiej, czy to współczesnej, czy tej dawnej.

Moja historia

Od zawsze marzyłam, by grać na harfie, ale nie śmiałam nawet poruszać tematu, bo harfa w mojej głowie wiązała się z nieosiągalnymi funduszami. Kiedy jednak w 2000 roku dołączyłam do zespołu muzyki celtyckiej Oúld Land dowiedziałam się, że harfa może być w moim zasięgu – harfa celtycka. Dodatkowo, przeszukując internet trafiłam na informacje o tym, że może mieć metalowe struny. Gdy słuchałam gitar zawsze bardziej podobało mi się brzmienie strun metalowych, a gdy dowiedziałam się, że dawniejsza irlandzka harfa miała struny właśnie z metalu to już byłam pewna, że jeśli harfa, to tylko metalowostrunowa. Dzięki pomocy mojego wieloletniego nauczyciela angielskiego, Roberta Parry, oraz wsparciu mamy, kupiłam swoją pierwszą harfę z metalowymi strunami – Shirkę (Limerick z Musicmakers Kits) i mój pierwszy podręcznik: książkę Ann Heymann Gaelic Harpers First Tunes.

W 2004 roku dowiedziałam się o Scoil na gCláirseach, letnich warsztatach wczesnej harfy celtyckiej. Wtedy też po raz pierwszy poleciałam do Irlandii i zakochałam się bez pamięci w tym niesamowitym kraju z duszą. Miałam także swoją pierwszą prawdziwą lekcję z żywą nauczycielką – Siobhán Armstrong.

W następnym roku udało mi się pojechać już na Scoil na gCláirseach. Od 2005 jestem tam co roku, od dwóch lat nie tylko ucząc się, ale także pomagając przy tworzeniu festiwalu. Przez lata uczestniczenia w sierpniowych warsztatach miałam okazję uczyć się technik harfiarskich od współczesnych mistrzów i mistrzyń instrumentu, ale także dowiedzieć się więcej o Irlandzkiej i Szkockiej tradycji, poznając osobistości tej części muzycznego świata.

Moje nauczycielki i nauczyciele

Moi nauczyciele to Ann Heymann, Siobhán Armstrong, Javier Sainz, Andrew Lawrence King, Paul Dooley, Simon Chadwick, Sylvia Crawford, Eibhlís Ní Ríordáin, Allan McDonald, Barnaby Brown, Róisín Elsafty, Griogair Labhruidh, Éamon Ó Bróithe, Ronan Browne, Virginia Blankenhorn, Pádraigín Ní Uallacháin, Paddy Glackin, Sarah Ghríallais, Aodán Ó Ceallaigh.

Mam też za sobą 7 lat nauki emisji klasycznej u Donaty Hoppel.

Mój instrument

Od 2006 roku gram na zrobionej przez Leszka Pelca uproszczonej replice harfy Królowej Marii, której pierwowzór znajduje się w Muzeum Narodowym w Edynburgu.

Obecnie harfiarstwo to moje główne zajęcie. Gram koncerty, zapewniam oprawę imprez, gram postaci bardów w grach larp. Odwiedzam też szkoły i przedszkola w ramach lekcji umuzykalniających. Poza tym uczę gry na wczesnej harfie celtyckiej i badam historyczne instrumenty w ramach jednego z większych harfiarskich projektów w mojej karierze – Projektu Kildare.