Śpij maleńka Granio w ciszy tonie trakt
Umilkł krok legionów, źli rzymianie poszli w dal
Dudziarz gdzieś na wzgórzu, w zamku sali harfiarz gra
Śpij i śnij cokolwiek ukochana córko ma.
Śpij Igraine, kochana, sensie moich słów
Wszystkie Twe przyszłosci przekradają się do snów
Wyśnij męża – lorda, zamek tam, gdzie morski brzeg
Wyśnij moje wnuki, ukochane dzieci Twe.
Każda z możliwości w głowie Twej nawiedza sny
Miłość która wielbi lub powodzią zmysłów ćmi
Drogi dwie prowadzą do ekstazy i do łez
Jako matka, żona, Ty je obie przejdziesz też
Śnij o mężu pierwszym, to z Kornwalii wielki lord
Da Ci mury, złoto, a Ty nie pokochasz go
Teraz śnij Uthera miłość wieczną waszych dusz
On w skuni królowej Twój rosnący skryje brzuch
Wyśnij swoja córkę, ciemnowłose dziewczę fey
Która zgłebi magię, zmąci gierki wyższych sfer
Syn Twój mężny niczym Niedźwiedź, rycerski pozna trud
Zwany będzie Pendragonem i królewskich wzorem cnót
Wyśnij wszystkie drogi i możliwych tysiąc żyć
I swą nieśmiertelność w słowach mitów, pieśni byt
Moja córko z legend, bard wyspiewa Twoje łzy
Mała, słodka Granio, matką Króla będziesz Ty
Snij Igraine, malutka wszak niebawem północ już
Dość tych bzdur naplotłam pod księżycem – sierpem snów
Chociaż w nie nie wierzę to przynajmniej umilkł płacz
Wszystko to są głpustwa, a niech sen Twój długo trwa
Śpij maleńka Granio, w ciszy tonie noc
Koniec moich basni, pocałunek na Twą skroń
Dudziarz poszedł w drogę i harfiarza pieśni kres
Śpij i śnij kochana i niech sny twe spełnią się.
Utwór autorstwa Gwen Knighton w tłumaczeniu moim.