Żadna z wieszczek, żaden z bogów
Nie dotyka mnie spojrzeniem
Czas po skórze mej się ślizga
Jestem tylko twoim cieniem
Cząstką w wirze twego życia,
Smutkiem, którym świat oddycha
Przemilczana przez proroków
Kochająca, wierna, cicha
Żadna z legend nie opowie
Myśli moich, mego chłodu
Nie mam głosu, nie mam marzeń
Jestem cała rzeźbą z lodu
Na mej skórze ślina węża
Krzepnie w kruche szronu kwiaty
Tylko we krwi wciąż drżą iskry
Może od nich spłoną światy?
Chcę oglądać ognia taniec
W snach mych czerwień i płomienie
Żar, co skruszy dumę bogów
W ciszę, w popiół, w zapomnienie
Tekst Aleksandry Kowalskiej zainspirowany mitami skandynawskimi, jeden z tekstów konkursowych w Drugim Konkursie Harfiarki.
Muzyka Barbara Karlik CC-BY-SA